دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد

کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد

گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد

مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد

گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد

رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد

دیوان حافظ - خم زلف تو دام کفر و دین است

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, روز وصل دوستداران یاد باد, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

وصل تو بدان جهان توان یافت
کان ملک بدین جهان دریغست
«انوری»

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

شاهنامه فردوسی – اندر خواب ديدن ضحاك فريدون را

شاهنامه فردوسی – آراستن كاوس گيتى را‏

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن رستم به نزد شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – پادشاهى گرشاسپ

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن رستم

شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

شاهنامه فردوسی – تاختن سهراب بر سپاه كاوس

شاهنامه فردوسی – باز آمدن كاوس به ايران زمين و گسى كردن رستم را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گز

(~.) (اِ.)
۱- درختچه‌ای زینتی از تیره گزها با برگ‌های ریز و به هم فشرده که دارای گل‌های منظم و صورتی یا سفید رنگ است. از ساقه آن ماده‌ای شیرین و مطبوع به نام گزانگبین خارج می‌شود.
۲- نوعی شیرینی که آن را با شیرابه گیاه گز درست می‌کنند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.