دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد

کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد

گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد

مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد

گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد

رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد

دیوان حافظ - ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, روز وصل دوستداران یاد باد, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

چو نی نالدم استخوان از جدایی
فغان از جدایی فغان از جدایی
«هاتف اصفهانی»

دیوان حافظ – ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

شاهنامه فردوسی – بازگشتن كنيزكان به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – باز آوردن رستم كاوس را

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون جندل را به يمن

مقدمه شاهنامه فردوسی

شاهنامه فردوسی – باز آمدن كاوس به ايران زمين و گسى كردن رستم را

شاهنامه فردوسی – آفرینش ماه

شاهنامه فردوسی – رسيدن سام و دستان به كابل

شاهنامه فردوسی – خوان پنجم گرفتار شدن اولاد به دست رستم

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

ابر و باد

(اَ رُ) (اِمر.)
۱- نوعی کاغذ که به شکل خاصی رنگ آمیزی می‌شود و برای زمینه خوشنویسی در خط مورد استفاده قرار می‌گیرد.
۲- نوعی موزاییک خاص دوره قاجار که به رنگ سفید و آبی ساخته می‌شد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.