دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد

کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد

گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد

مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد

گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد

رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد

شاهنامه فردوسی - رفتن پسران فريدون نزد شاه يمن

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, روز وصل دوستداران یاد باد, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

گر طلب کنی از جان عشق و دردمندی را
عشق را هنر یابی درد را دوا بینی
«رهی معیری»

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

شاهنامه فردوسی – پيروزى فريدون بر ضحاك و دست يافتن بر گنجهاى آن

مقدمه شاهنامه فردوسی

شاهنامه فردوسی – اندر زادن فريدون

شاهنامه فردوسی – پادشاهى طهمورث ديوبند سى سال بود

شاهنامه فردوسی – بند كردن فريدون ضحاك را

شاهنامه فردوسی – بازگشتن كنيزكان به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – پرسيدن فريدون نژاد خود را از مادر

شاهنامه فردوسی – راى زدن رودابه با كنيزكان

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

استفراد

(اِ تِ)
۱- (مص ل.) تنها شدن به چیزی، تنها رفتن پی کاری.
۲- تنها کردن کاری را.
۳- تنهائی خواستن، خواستار تنهائی بودن.
۴- (مص م.) کسی را از میان گروه به تنهایی برگزیدن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.