دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد

کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد

گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد

مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد

گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد

رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – خوان هفتم كشتن رستم ديو سپيد را

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم نزديك شاه مازندران به پيغمبرى

شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

شاهنامه فردوسی – هفت خوان رستم

شاهنامه فردوسی – آبادانى و آرامش شهرها هنگام پادشاهى هوشنگ

شاهنامه فردوسی – پادشاهى ضحاك هزار سال بود

شاهنامه فردوسی – پادشاهى زوطهماسپ

فرهنگ معین

استعانت

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ