دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد

کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد

گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد

مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد

گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد

رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد

دیوان حافظ - آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, روز وصل دوستداران یاد باد, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

زلف او دام است و خالش دانه ی آن دام و من
بر امید دانه ای افتاده ام در دام دوست
«حافظ»

دیوان حافظ – هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

شاهنامه فردوسی – خوان دوم يافتن رستم چشمه آب

شاهنامه فردوسی – گريختن افراسياب از رزمگاه‏‏‏

شاهنامه فردوسی – پرسيدن فريدون نژاد خود را از مادر

شاهنامه فردوسی – پرسيدن سهراب نام سرداران ايران را از هجير

شاهنامه فردوسی – پاسخ نامه سام از منوچهر

شاهنامه فردوسی – گرفتن سهراب دژ سپيد را‏

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن فريدون از كشته شدن ايرج‏

شاهنامه فردوسی – بند كردن فريدون ضحاك را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

خواب

(خا) [ په. ]
۱- (اِ.) حالتی توأم با آسایش و آرامش که بر اثر از کار بازماندن حواس ظاهر در انسان و حیوان پدید آید.
۲- (ص.) غافل، بی خبر.
۳- جهتی که پرز، مو یا پشم در آن به آسانی روی هم افتد. ؛ ~ خرگوشی کنایه از: غفلت و بی خبری. ؛ ~ هفت پادشاه را دیدن کنایه از: به خواب عمیق فرو رفتن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.