روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
هاتف آن روز به من مژده این دولت داد
که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند
«حافظ»
(~.) (ص مر.) بدبخت، بداقبال.
(~.) (ص مر.)۱ - تهیدست، فقیر.
۲- شوریده، مجذوب.
(شُ تِ) (حامص.)
۱- شوریدگی پریشان حالی.
۲- هرج و مرج.
۳- خشم، غضب.
۴- عشق، شیفتگی.
(ص مر.) چاپلوس، متملق.
(حامص.) تملق، چاپلوسی.
[ په. ] (ص.)
۱- فریفتار، شریر.
۲- نام دیوی است از پیروان اهریمن.
(~.) (اِ.) شنا، شناوری.
(شْ یا ش ِ) [ په. ] (ص.)۱ - شناخته، غیر از بیگانه.
۲- خویش، نزدیک.
۳- دوست، یار.
۴- موافق، سازگار.
۵- کسی که از کاری اطلاع و آگاهی داشته باشد.
(~.) (اِ.) شنا، آشنا.
(~.) (اِ.) نک شنا.
(~. وَ)(ص مر.)کسی که همنشینی با او دلپذیر باشد.
(~. گَ) (ص فا.) شناگر، آب باز.
(~.)(حامص.)۱ - شناسایی، شناخت.
۲- خویشاوندی، دوستی.
۳- آگاهی از امری.
(اِ.)
۱- فتنه، فساد.
۲- مایه فتنه، موجب فساد.
۳- شور و غوغا.
۴- هرج و مرج.
۵- انقلاب، شورش.
۶- ازدحام.
(گَ)(ص فا.)۱ - فتنه جوی، شورش - خواه.
۲- فتان.
(دَ)
۱- (مص م.) آشفته کردن.
۲- (مص ل.) آشفته و متغیر شدن.
۳- خشمگین شدن.
۴- فتنه بر پا کردن.
(اِ.) گوشه‌ای است در دستگاه راست ماهور و دستگاه راست پنجگاه.
(دَ) (مص م.)
۱- زیر و زبر کردن، برهم زدن.
۲- آمیختن.
۳- خمیر کردن.
(دِ) (ص مف.) شورانیده، درهم کرده.
(ص.) ناشناخته، گمنام.
