روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
شب تا به سحر گریۀ جانسوز و دگر هیچ
شمعیم و دلی مشعله‌افروز و دگر هیچ
«ملک الشعرای بهار»
(~.) (ص مر.)
۱- تنها.
۲- بی نظیر، بی مانند.
(~. پَ رَ) (ص مر.) موحد، آن که جز خدای یگانه نپرستد.
(~.) (اِ.) جامه یک لا و بی آستر.
(~. نِ بِ یا بَ) (ق مر.) یک طرفه، از یک سو.
(~. نِ) (ص مر.) بی نظیر، فرد.
(~. دَ) (ص.)
۱- کسی که یک دست داشته باشد.
۲- یک شکل، یک جور، یک نواخت.
(~. دَ) (اِمص.)
۱- اتحاد، یگانگی.
۲- هماهنگی، یک شکلی.
(~. دَ. زَ دَ) (مص م.) (عا.) غافلگیر کردن، گول زدن.
(یَ دَ) (ص.)
۱- دورگه، انسان یا حیوانی که از دو نژاد باشد.
۲- حرامزاده.
(~. دِ لِ) (ص مر.) موافق، بی ریا.
(یَ دَ) (اِ.) آب یا هر مایع نیم گرم.
(~.) (ق.) (عا.)
۱- بی درنگ، بدون مقدمه.
۲- مستقیم.
(~.) (اِ.) اسب اصیل و خوب.
(~. رَ) (ص.) صادق، بی ریا.
(~. رَ)
۱- (ق.) یک بار، یک دفعه.
۲- (ص.) بی ریا، صادق.
(~.) (ق.)(عا.)پشت سر هم، پی درپی.
(~. شُ دَ) (مص.) کنار رفتن، برکنار شدن.
(~. کَ دَ) (مص م.) جدا کردن.
(~. س َ) (ص.) یکه سوار؛ تک سوار، یکه تاز.
(~.) (ص.) برابر، مساوی.
