روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حقگزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
می باقی بده تا مست و خوشدل
به یاران برفشانم عمر باقی
«حافظ»
(صَ دُ) (اِمر.) صندوق بسیار بزرگ آهنی.
[ په. ] (اِمر.)
۱- گاو درشت هیکل با شاخهای دراز.
۲- (عا.) نفهم و بی شعور.
۳- درشت و کت و کلفت.
(چَ یا چِ) (ص مر.)
۱- نوعی گل که گلبرگهایش شبیه به چشم است.
۲- فراخ چشم.
(ص مر.) تاریک و روشن، سیاه و سفید.
(ص مر.) گاوبان، آن که از گاوان مراقبت میکند.
[ فر. ] (اِ.) خزندهای است از راسته تمساحها که مخصوص هند و مجمع الجزایر سوئد است و طولش گاهی بالغ بر ۶ متر میشود. این خزنده دارای پوزهای دراز و نسبتاً باریک است و به واسطه دندانهای کوچک و ...
(زَ) (اِمر.) زهره گاو.
(اِ.) جا، مکان، مقام.
(ص.) (عا.) احمق، گیج.
(یَ یا یِ) (اِمص.) جماع، مباشرت.
(دَ) (مص م.)
۱- انجام عمل جماع به وسیله جنس نر.
۲- (عا.) کسی را به زحمت انداختن و کلافه کردن.
(گِ) (اِ.) زنبور عسل، نحل.
(گَ) (ص.) آتش پرست، مجوس.
(گَ بَ) (اِ.)
۱- نوعی سنگ که از آن دیگ و کاس ه و امثال آن درست میکنند.
۲- خیمه که به یک ستون برپای باشد.
(گَ بُ گَ یا گِ) (اِ.) = گبورگه: آلتی است مانند کمان و کشتی گیران با آن در گود زورآزمایی کنند.
(گَ) (ص.) هر چیز گنده و قوی.
(گَ بَ) (اِ.) نک کبست.
(گَ بِّ) (اِ.) نوعی گلیم دست باف خاص ایران که نقشه اش از داستانی حکایت میکند.
(~.) (اِ.) شیشه حجام که بدان حجامت کنند، شاخ حجامت.
(گُ رُ) (اِ.) سخنی که از حد و اندازه گوینده متجاوز باشد.
