روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حقگزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
در ره عشق نشد کس به یقین محرم راز
هر کسی بر حسب فکر گمانی دارد
«حافظ»
(کَ نَ) (اِ.) کنف.
(کُ یُ) [ فر. ] (اِ.) موافقت نامه یا عهدنامه میان چند کشور.
(کَ) [ ع. ] (ص.)۱ - ناسپاس، حق ناشناس.
۲- بخیل.
(کَ یا کِ) (اِ.) مکر، فریب.
(کَ) (اِ.) ظرف بزرگ گِلی که در آن غله ریزند.
(کُ) (اِ.) رعد، تندر.
(کَ رِ یا رَ) (اِ.) فریبنده، فریب دهنده.
(کُ) [ ع. ] (اِ.) جِ کنز.
(کَ یا کُ زَ یا زِ) (اِ.) پنبه بر زده و حلاجی کرده، پنبه نرم.
(کُ نُ) (ق.) اکنون، اینک.
(~.) (ق.) فعلی، مربوط به زمان حال.
(کَ نَ) (اِ.) گردویی که مغز آن به سختی برآید.
(کَ نِ یا کَ نَ) (ص.) بخیل، خسیس.
(کَ) (اِ.) مشورت، شور، کنکاج هم گفته میشود.
(کُ) [ فر. ] (اِ.) مسابقه، امتحان ورودی.
(کَ) (اِ.)
۱- سرانگشت تا دوش.
۲- بال پرنده، جناح.
۳- شاخه درخت.
(کُ یا کِ) (ص.)
۱- ستبر و قوی هیکل.
۲- پسر امرد درشت و قوی جثه.
(کِ گِ) (اِ.) = کنگری. کنگره: سازی است که در هندوستان متداول است و آن مرکب است از چوبی بلند که بر آن دو تار بستهاست و بر هر طرف چوب کدویی نصب شده.
(کُ گُ)
۱- (اِ.) قسمی گدا که شاخی و شانه گوسفندی به دست گیرد و بر در خانهها و دکانهای مردم آید و آن شاخ را بر آن شانه مالد تا از آن صدای غرغری پدید آید و بدین وسیله چیزی ...
(کَ گَ) (اِ.) گیاهی است خاردار با برگهای بریده و ساقه سفید، کوتاه و ستبر که پخته آن را میخورند.
