روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
به تاج عالم آرایش که خورشید
چنین زیبنده افسر نباشد
«حافظ»
(اِ عَ) [ ع. اطاعه ] (مص م.)
۱- فرمان بردن، گردن نهادن.
۲- (اِمص.) فرمان بری.
( اُ ) [ تر. ] (اِ.) حجره، خانه.
(اِ لَ) [ ع. اطاله ] نک اطاله.
(اِ لِ) [ ع. اطاله ] (مص م.) دراز کردن، به درازا کشیدن.
(اَ طِ بّ) [ ع. ] (اِ.) جِ طبیب ؛ پزشکان.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ طبع ؛ سرشت‌ها، ذات‌ها.
(اَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- جِ طَبَق.
۱- خوان‌ها، خوانچه‌ها.
۲- جِ طبقه ؛ مرتبه‌ها.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- مطابقه کردن.
۲- برهم نهادن، جمع شدن برای کاری.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- نیک ستودن کسی را.
۲- تازه کردن.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) کسی را به طرب آوردن.
۲- (مص ل.) سرود گفتن.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) دور انداختن.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) کسی را طرد کردن.
(اِ طِّ) [ ع. ] (مص ل.) روان شدن کار، راست آمدن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ طرف ؛ کناره‌ها گوشه‌ها، پیرامون.
(اَ رَ) [ ع. ] کر؛ اصم.
(اَ) [ ع. ] (ص.) کر، اصم.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) غذا دادن.
(اَ عِ مِ) [ ع. اطعمه ] (اِ.) جِ طعام ؛ غذاها.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) خاموش کردن. اطفال ( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ طفل ؛ کودکان.
(اِ یِ یا یَ) [ ع. ] (ص نسب. اِمر.)آتش - نشانی، اداره‌ای که مأمور خاموش کردن آتش است.
