دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

دیوان حافظ - راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

نه سرانجامی و نه آرامی
مرغ بی آشیانه را مانم
«رهی معیری»

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن فريدون از كشته شدن ايرج‏

شاهنامه فردوسی – كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – آگه شدن منوچهر از كار سام و زال زر

شاهنامه فردوسی – پاسخ شاه مازندران به كاوس

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

شاهنامه فردوسی – رفتن هوشنگ و گيومرت به جنگ ديو سياه

شاهنامه فردوسی – آفرینش کیهان

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به نخجيرگاه‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

تخته کلاه

(~. کُ) (اِمر.) نوعی تنبیه مجرم و آن کلاه بزرگ چوبی بوده که بر سر مجرم می‌گذاشتند و در شهر می‌دوانیدند، مردم نیز همراه وی دویده هیاهوکنان مسخره اش می‌کردند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.