دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

دیوان حافظ - کنون که بر کف گل جام باده صاف است

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ای دل ار عشرت امروز به فردا فکنی
مایه نقد بقا را که ضمان خواهد شد
«حافظ»

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

شاهنامه فردوسی – آراستن كاوس گيتى را‏

شاهنامه فردوسی – كشته شدن اغريرث به دست برادر

شاهنامه فردوسی – پادشاهی كيومرث

شاهنامه فردوسی – پيروزى فريدون بر ضحاك و دست يافتن بر گنجهاى آن

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن شماساس و خزروان به زابلستان

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن پشنگ از مرگ منوچهر

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به رسولى نزد منوچهر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آونگ

(وَ) (اِ.)
۱- ریسمانی که خوشه‌های انگور و دیگر میوه‌ها را به آن می‌بندند و از سقف می‌آویزند تا فاسد نشود.
۲- هر چیز آویخته، معلق.
۳- جسم سنگینی که گرد محور ثابتی حرکت کند، مانند پاندول ساعت.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.