دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

دیوان حافظ - عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

غیرت عشق زبان همه خاصان ببرید
کز کجا سر غمش در دهن عام افتاد
«حافظ»

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

شاهنامه فردوسی – گريختن سلم و كشته شدن او به دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – آفرینش مردم

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن جشن سده

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به رسولى نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – آغاز داستان سهراب‏

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – گرفتن قارن دژ الانان را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آه

(صت.) کلمه‌ای است که برای نشان دادن درد، رنج، اسف و اندوه به کار می‌برند. آوه، آوخ، آخ و وای نیز گویند. ؛ ~ در بساط نداشتن کنایه از: از هر گونه امکان مالی محروم بودن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.