دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

دیوان حافظ - مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

تا از نتیجه فلک و طور دور اوست
تبدیل ماه و سال و خزان و بهار هم
«حافظ»

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با تورانيان‏‏

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

شاهنامه فردوسی – كشته يافتن ويسه پسر خود را

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

شاهنامه فردوسی – اندر خواب ديدن ضحاك فريدون را

شاهنامه فردوسی – كشته شدن اغريرث به دست برادر

شاهنامه فردوسی – رشك بردن سلم بر ايرج

شاهنامه فردوسی – آفرینش ماه

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آه

(صت.) کلمه‌ای است که برای نشان دادن درد، رنج، اسف و اندوه به کار می‌برند. آوه، آوخ، آخ و وای نیز گویند. ؛ ~ در بساط نداشتن کنایه از: از هر گونه امکان مالی محروم بودن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.