دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

شاهنامه فردوسی - آمدن رستم نزديك شاه مازندران به پيغمبرى

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

همراه خود نسیم صبا می برد مرا
یا رب چو بوی گل به کجا می برد مرا؟
«رهی معیری»

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

شاهنامه فردوسی – كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن فريدون از كشته شدن ايرج‏

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – هفت خوان رستم

شاهنامه فردوسی – رفتن فريدون به جنگ ضحاك

شاهنامه فردوسی – ستايش سلطان محمود

شاهنامه فردوسی – گرفتن سهراب دژ سپيد را‏

شاهنامه فردوسی – رزم كاوس با شاه هاماوران

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آل

[ په. ]
۱- (ص.) سرخ، سرخ کم رنگ.
۲- (اِ.) نام درختی که از ریشه آن رنگی سرخ می‌گیرند و جامه باآن به رنگ سرخ درمی آورند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.