دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

شاهنامه فردوسی - ستايش سلطان محمود

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ساقی چو یار مه رخ و از اهل راز بود
حافظ بخورد باده و شیخ و فقیه هم
«حافظ»

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

شاهنامه فردوسی – اندرز كردن منوچهر پسرش را

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج بسوى پدر

شاهنامه فردوسی – بند كردن فريدون ضحاك را

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن فريدون از كشته شدن ايرج‏

شاهنامه فردوسی – دلخوشى دادن سام سيندخت را

شاهنامه فردوسی – ستايش سلطان محمود

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آفتاب پرست

(پَ رَ) (اِ.)
۱- جانوری است شبیه به مارمولک، از رده خزندگان با زبانی دراز که از آن برای شکار حشرات استفاده می‌کند.
۲- گیاهی از تیره گاوزبان که در اراضی بایر روید، و گل‌های کوچک و سفید و آبی دارد.
۳- مجازاً، زرتشتی، کافر.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.