دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

شاهنامه فردوسی - بازگشتن زال به زابلستان

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

قد بلند تو را تا به بر نمی‌گیرم
درخت کام و مرادم به بر نمی‌آید
«حافظ»

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

شاهنامه فردوسی – جنگ كاوس با شاه مازندران

شاهنامه فردوسی – زادن سهراب از مادرش تهمينه‏

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

شاهنامه فردوسی – كشته يافتن ويسه پسر خود را

شاهنامه فردوسی – كشته شدن تور بر دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با پدرش

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن اين نامه

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آشنا

(شْ یا ش ِ) [ په. ] (ص.)۱ - شناخته، غیر از بیگانه.
۲- خویش، نزدیک.
۳- دوست، یار.
۴- موافق، سازگار.
۵- کسی که از کاری اطلاع و آگاهی داشته باشد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.