دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

شاهنامه فردوسی - زادن منوچهر از مادرش‏

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

قصر فردوس به پاداش عمل می‌بخشند
ما که رندیم و گدا دیر مغان ما را بس
«حافظ»

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – بازگشتن زال به زابلستان

مقدمه شاهنامه فردوسی

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به نخجيرگاه‏

شاهنامه فردوسی – راى زدن سام با موبدان بر كار زال

شاهنامه فردوسی – گمراه كردن اهريمن كاوس را و به آسمان رفتن كاوس

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن جشن سده

شاهنامه فردوسی – خوان پنجم گرفتار شدن اولاد به دست رستم

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آستین سر خود

(سَ خُ) (ص.)
۱- دارای آستین بدون حلقه که به صورت یک پارچه بریده و دوخته شده‌است.
۲- (کن.) خودسر، به اختیار و خواست خود.
۳- مستقل از دیگران.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.