دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

شاهنامه فردوسی – راى زدن زال با موبدان در كار رودابه

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن سيندخت از كار رودابه

شاهنامه فردوسی – پادشاهى طهمورث ديوبند سى سال بود

شاهنامه فردوسی – ستایش خرد

شاهنامه فردوسی – آمدن زال با نامه سام نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن رستم به نزد شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

فرهنگ معین

آذربایجانی

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ