دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

دیوان حافظ - بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست
مرا فتاد دل از ره تو را چه افتادست
«حافظ»

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم نزديك شاه مازندران به پيغمبرى

شاهنامه فردوسی – بازگشتن كنيزكان به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – نامه گژدهم به نزديك كاوس‏

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن اين نامه

شاهنامه فردوسی – رسيدن سام و دستان به كابل

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن شماساس و خزروان به زابلستان

شاهنامه فردوسی – گمراه كردن اهريمن كاوس را و به آسمان رفتن كاوس

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آخرزمان

(خَ. زَ) [ ع. ] (اِمر.)
۱- دوره آخر.
۲- قسمت واپسین از دوران روزگار که به قیامت متصل گردد، آخرالزمان.
۳- مجازاً روزگاری که در آن حوادث نامعمول یا کارهای ناپسند زیاد روی می‌دهد. ؛ پیغمبر ~محمّد مصطفی (ص).

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.