دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

دیوان حافظ - سحرم دولت بیدار به بالین آمد

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

بلای هجر ز هر درد جانگدازتر است
ندیده داغ جدایی تعب چه میدانی؟
«رهی معیری»

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

شاهنامه فردوسی – درمان كردن ضحاك

شاهنامه فردوسی – خوان دوم يافتن رستم چشمه آب

شاهنامه فردوسی – ستایش پیامبر

شاهنامه فردوسی – دلخوشى دادن سام سيندخت را

شاهنامه فردوسی – داستان دقیقی سخن سرای

شاهنامه فردوسی – رفتن كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن رستم

شاهنامه فردوسی – رفتن كى‏ كاوس به مازندران

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آتش پرست

(~. پَ رَ) (اِمر.) پرستنده آتش. کسی که آتش را پرستش کند. زرتشتیان را به دلیل آن که آتش را گرامی و محترم می‌دارند آتش پرست می‌گویند: آذرپرست و آذرکیش هم گفته شده.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.