دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

دیوان حافظ - اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ساقی بیار جامی و از خلوتم برون کش
تا در به در بگردم قلاش و لاابالی
«حافظ»

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

شاهنامه فردوسی – كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن مهراب از كار دخترش

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به ديدن رستم

شاهنامه فردوسی – كشته شدن اغريرث به دست برادر

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

شاهنامه فردوسی – نامگذارى رستم

شاهنامه فردوسی – رزم بارمان و قباد و كشته شدن قباد

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آبگردان

(گَ)(اِمر.) ظرفی دسته دار مانند ملاقه، اما بزرگتر از آن، که به وسیله آن آب، آش یا غذاهای مانند آن را از ظرفی به ظرف دیگر می‌ریزند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.