دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

دیوان حافظ - درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

رخم چو لاله ز خوناب دیده رنگین است
نشان قافله سالار عاشقان این است
«رهی معیری»

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن زال

شاهنامه فردوسی – پيغام فرستادن كاوس به نزديك قيصر روم و افراسياب‏

شاهنامه فردوسی – زادن منوچهر از مادرش‏

شاهنامه فردوسی – ستایش خرد

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

شاهنامه فردوسی – كشته شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

شاهنامه فردوسی – كشتن رستم ژنده‏ رزم را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آبزن

(زَ)
۱- (اِ.) تشتی از سفال یا فلز که در آن آب گرم و دارو می‌ریختند و بیمار را در آن می‌گذاشتند.
۲- وان.
۳- (اِفا.) آرام دهنده، تسکین دهنده، شخصی که مردم را به زبان خوش تسلی دهد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.