دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

شاهنامه فردوسی - بازگشتن زال به زابلستان

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

رعدها آوازهٔ احسان عالمگیر تو
ابرها چتر پریزاد سلیمان تواند
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با پدرش

شاهنامه فردوسی – داستان دقیقی سخن سرای

شاهنامه فردوسی – ستایش خرد

شاهنامه فردوسی – كشته شدن اغريرث به دست برادر

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

شاهنامه فردوسی – رفتن پسران فريدون نزد شاه يمن

شاهنامه فردوسی – رفتن كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن سلم و تور از منوچهر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یدک

(یَ دَ) [ تر. ] (اِ.)
۱- اسب زین کرده بدون سوار که پیشاپیش موکب پادشاهان و امرا حرکت می‌دادند.
۲- ابزار یا اسباب که ذخیره نگه دارند تا آن را به جای تباه شده آن نهند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.