دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

شاهنامه فردوسی – خوان پنجم گرفتار شدن اولاد به دست رستم

شاهنامه فردوسی – لشكر كشيدن زال سوى افراسياب

شاهنامه فردوسی – كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – گريختن سلم و كشته شدن او به دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به نزديك پدر خود

شاهنامه فردوسی – بازگشتن زال به زابلستان

شاهنامه فردوسی – رفتن فريدون به جنگ ضحاك

شاهنامه فردوسی – پادشاهى ضحاك هزار سال بود

فرهنگ معین

آبدار

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ