دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

شاهنامه فردوسی - آگه شدن منوچهر از كار سام و زال زر

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

به خنده گفت که حافظ خدای را مپسند
که بوسه تو رخ ماه را بیالاید
«حافظ»

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

شاهنامه فردوسی – جنگ كاوس با شاه مازندران

شاهنامه فردوسی – خواليگرى كردن ابليس

شاهنامه فردوسی – سير نشدن ضحاك از جستجوى

شاهنامه فردوسی – ديدن فريدون دختران جمشيد را

شاهنامه فردوسی – خشم گرفتن مهراب بر سيندخت

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – خوان چهارم كشتن زنى جادو را

شاهنامه فردوسی – خشم گرفتن كاوس بر رستم‏‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

ابن الوقت

(~. وَ) [ ع. ] (ص مر.)
۱- فرصت - طلب، آن کسی که هر لحظه رنگ عوض می‌کند.
۲- در اصطلاح صوفیان سالکی که فرصت را از دست ندهد و به انجام وظایف بپردازد و به گذشته و آینده توجهی نداشته باشد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.