دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

شاهنامه فردوسی - زادن منوچهر از مادرش‏

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

فلک جز عشق محرابی ندارد
جهان بی خاک عشق آبی ندارد
«نظامی»

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون جندل را به يمن

شاهنامه فردوسی – پرسيدن سهراب نام سرداران ايران را از هجير

شاهنامه فردوسی – كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – دلخوشى دادن سام سيندخت را

شاهنامه فردوسی – ستايش سلطان محمود

شاهنامه فردوسی – نامه كاوس به رستم و خواندن او از زابلستان‏‏

شاهنامه فردوسی – خوان سوم جنگ رستم با اژدها

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن اين نامه

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گوز

(اِ.) باد صداداری که از مخرج انسان خارج می‌شود، تیز، ضرطه. ؛ ~ چه ربطی به شقیقه دارد کنایه از: دو چیز نامتجانس و نامربوط، جواب حرف نامربوط. ؛گنده ~ی کردن ادعا کردن، تفاخر بی اصل و اساس کردن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.