دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

شاهنامه فردوسی - گرفتن رستم رخش را

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

سفله طبع است جهان بر کرمش تکیه مکن
ای جهان دیده ثبات قدم از سفله مجوی
«حافظ»

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

شاهنامه فردوسی – خوان سوم جنگ رستم با اژدها

شاهنامه فردوسی – كشته شدن اغريرث به دست برادر

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به نزديك سام

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن شماساس و خزروان به زابلستان

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – رزم افراسياب با نوذر ديگر بار

شاهنامه فردوسی – آمدن زال به نزد مهراب كابلى

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گوز

(اِ.) باد صداداری که از مخرج انسان خارج می‌شود، تیز، ضرطه. ؛ ~ چه ربطی به شقیقه دارد کنایه از: دو چیز نامتجانس و نامربوط، جواب حرف نامربوط. ؛گنده ~ی کردن ادعا کردن، تفاخر بی اصل و اساس کردن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.