دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

شاهنامه فردوسی - لشكر كشيدن كاوس با رستم‏‏

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

چون خواب اگر چه رخت اقامت فکنده‌ایم
تا چشم می‌زنی به هم، افسانه‌ایم ما
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

شاهنامه فردوسی – ستایش خرد

شاهنامه فردوسی – تاختن سهراب بر سپاه كاوس

شاهنامه فردوسی – گرفتن شاه هاماوران كاوس را

شاهنامه فردوسی – ستایش پیامبر

شاهنامه فردوسی – تاخت كردن منوچهر بر سپاه تور

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن زال نزديك سام نمودن چگونگى كار

شاهنامه فردوسی – رزم افراسياب با نوذر ديگر بار

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گور

(اِ.) قبر، جای دفن مرده. ؛ ~ خود را کندن کنایه از: اسباب نابود خود را فراهم کردن ؛ ~ خود را گم کردن کنایه از: رفتن و ناپدید شدن شخص بد یا دشمن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.