دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

دیوان حافظ - صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

چه دوزخی چه بهشتی چه آدمی چه پری
به مذهب همه کفر طریقت است امساک
«حافظ»

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

شاهنامه فردوسی – كشته شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – داستان جنگ هفت گردان‏

شاهنامه فردوسی – ستایش پیامبر

شاهنامه فردوسی – پاسخ شاه مازندران به كاوس

شاهنامه فردوسی – كشته شدن ايرج بر دست برادران‏

شاهنامه فردوسی – راى زدن رستم با كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – رفتن سام به جنگ مهراب

مقدمه شاهنامه فردوسی

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گشنیز

(گِ) [ په. ] (اِ.)
۱- گیاهی است یک ساله با گل‌های سفید و چتری، از سبزی‌های خوردنی که مزه آن تند است.
۲- ورقی دربازی که خال‌های آن شبیه برگ گشنیز است، خاج.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.