دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

دیوان حافظ - هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

فرصت شمر طریقه رندی که این نشان
چون راه گنج بر همه کس آشکاره نیست
«حافظ»

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

شاهنامه فردوسی – گرفتن رستم رخش را

شاهنامه فردوسی – آفرینش ماه

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن سيندخت از كار رودابه

شاهنامه فردوسی – پادشاهى ضحاك هزار سال بود

شاهنامه فردوسی – خوان ششم جنگ رستم و ارژنگ ديو

شاهنامه فردوسی – رسيدن سهراب به دژ سپيد

شاهنامه فردوسی – رفتن سام به جنگ مهراب

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

کوچه

(چِ) (اِمصغ.) کوی، محل عبور و مرور. ؛ خود رابه ~ی علی چپ زدن کنایه از: خود را به نادانی و نشنیدن و بیراهه زدن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.