دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

دیوان حافظ - درد ما را نیست درمان الغیاث

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

کشتی باده بیاور که مرا بی رخ دوست
گشت هر گوشه چشم از غم دل دریایی
«حافظ»

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – خشم گرفتن كاوس بر رستم‏‏

شاهنامه فردوسی – پاسخ شاه مازندران به كاوس

شاهنامه فردوسی – آمدن كى ‏قباد به استخر پارس

شاهنامه فردوسی – گرفتن رستم رخش را

شاهنامه فردوسی – داستان جنگ هفت گردان‏

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن سلم و تور از منوچهر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

کرم

(کِ) (اِ.) گروهی از بی مهره گان هستند که در لای و لجن و آب راکد و میوه پدید می‌آیند. اکثراً بدن نرم و برهنه و دراز دارند. مهم ترین انواع آن‌ها عبارتند از: کرم‌های پهن، کرم‌های حلقوی، کرم‌های لوله‌ای. ~ ؛ ~داشتن الف - دارای کرم بودن. ب - موذی بودن، دنبال دردسر بودن. ؛ ~ریختن تحریک کردن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.