دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

دیوان حافظ - قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

نغز گفت آن بت ترسابچه باده پرست
شادی روی کسی خور که صفایی دارد
«حافظ»

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن شماساس و خزروان به زابلستان

شاهنامه فردوسی – رفتن فريدون به جنگ ضحاك

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن سيندخت از كار رودابه

شاهنامه فردوسی – پژوهش كردن موبدان از زال

شاهنامه فردوسی – زادن سهراب از مادرش تهمينه‏

شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – آشتى خواستن پشنگ از كى‏ قباد

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

کاردو

(اِ.)
۱- مقراض بزرگی که پشم را بدان می‌برند.
۲- برش پشم گوسفند.
۳- یک قطعه ابریشم.
۴- آنچه از خرمابن برآید مانند دو نعل بر هم نهاده تیز اطراف و در میان آن بار آن نهاده ؛ شکوفه نخستین خرما، طلع.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.