دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد

حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد

دیوان حافظ - صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

حافظ, حافظ شیرازی, دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

نه آسمان سبوکش میخانهٔ تواند
در حلقهٔ تصرف پیمانهٔ تواند
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

شاهنامه فردوسی – پادشاهى گرشاسپ

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

شاهنامه فردوسی – پيغام كاوس به زال و رستم

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – جنگ رستم با افراسياب

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به نزديك پدر خود

شاهنامه فردوسی – كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – خوان پنجم گرفتار شدن اولاد به دست رستم

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

استوارنامه

(~. مِ) (اِمر.) حکمی است که از طرف رؤسای کشورها به سفرا و مأمورین سیاسی داده می‌شود تا اعتبار آن‌ها را نزد رؤسای دول بیگانه استوار سازد. قبلاً به این سند اعتبارنامه گفته می‌شد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.