دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
مهر منیر را نبود جامهٔ سیاه
ای آفتاب حسن سیه پوش کیستی؟
«رهی معیری»
(گُ دَ) (مص ل.) رشد کردن، بالیدن.
(گُ) (ص مر.) دلیر، پهلوان.
(گُ لَ یا لِ) (اِ.) تُکمه.
(گُ) (ص.) شاهد، دلیل، برهان.
(~.) (حامص.) شهادت، تأیید و تصدیق درستی یا نادرستی امری.
(~. خا تَ) (مص م.) شاهد خواستن.
(~. دَ) (مص ل.)شهادت دادن.
(~. مِ) (اِمر.)
۱- پایان نامه تحصیلی.
۲- جواز رانندگی ماشین.
(گُ) (اِ.) ریسمانی است که از درختی آویزند و بر آن نشینند و در هوا تاب خورند؛ گواچه، تاب، گازره، بادپیچ.
(گَ) (اِ.) مسخرگی، مزاح.
(گُ ژَ یا ژِ) (اِ.)
۱- طعنه، سرزنش.
۲- شوخی، مزاح.
(گُ) (حامص.) گواهی دادن، شهادت.
(بُ) (ص مر.) احمق، گاوریش.
(لَ) (اِ.) نوعی گلدوزی با نخ ضخیم رنگی روی طرح‌های آماده.
(گَ یا گُ) [ آرا. سر. تر. ] (اِ.)کفل، سرین.
(گُ) (ق مر.) به قیمت مقطوع و بی آنکه وزن کرده یا شمرده شود.
(گُ تِ) [ فر. ] (اِ.) شیوه معماری اروپای باختری از قرن ۱۲ تا ۱۶ م. که از ویژگی‌های آن تکرار عناصر بلندی ساختمان و به کارگیری تاق‌های نوک تیز و شیشه‌های پر نقش و نگار بود.
[ تر. ] (اِ.) زور، قدرت.
(گَ وَ) (اِ.) صمغ درخت.
(گُ جِ) (اِ.) درختی است از تیره گل سرخیان که میوه آن کوچک و آبدار، دارای پوست نازک به رنگ سبز یا سرخ و یک هسته سخت است.
