دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
چه نقشه‌ها که برانگیختیم و سود نداشت
فسون ما بر او گشته است افسانه
«حافظ»
(گِ) (ص نسب.) ساخته شده از گل.
(گَ) (اِ.) بوقلمون، نوعی پارچه هفت رنگ.
(گِ کُ ژِ) [ فر. ] (اِ.) هیدرات کربنی که در سلول‌های جانوری ذخیره می‌شود، نشاسته حیوانی.
(گُ) (ص.) ناپدید، سرگشته، آواره.
(گُ. شُ دِ) (ص.) واقع در جایی نامعلوم یا فراموش شده.
(~ُ مُ) (ص مر.) (عا.) نیست و نابود، ناپدید.
(~. گَ تَ) (مص م.) گم شدن، گم گردیدن.
(~. گَ تِ) (حامص.) گمراهی، ضلالت.
(~.) (اِ.) چمچه، کفگیر بزرگ.
(~.) (اِفا.) گمارنده.
(گُ) (اِ.) جای ناآشنا، به ویژه در جنگل انبوه که موجب گمراه شدن شخص شود.
(گُ دَ) (مص م.) نک گماشتن.
(گُ تَ) (مص م.)
۱- منصوب کردن، بر سر کاری گذاشتن.
۲- فرستادن.
(گُ تِ)
۱- (ص مف.) منصوب شده، مأمور شده.
۲- (اِ.) مأمور، عامل.
۳- نوکر، خادم.
(گُ یا گَ) (اِ.)
۱- ظن، وهم.
۲- رأی، اندیشه.
(~. بُ دَ) (مص ل.) پنداشتن.
(~. کَ دَ) (مص ل.) پنداشتن، تصور کردن.
(گُ نَ یا نِ) (اِ.)
۱- گمان، حدس.
۲- چاه با نقبی که مقنی پیش از کندن قنات در محلی که گمان آب می‌رود حفر می‌کند.
(گُ دَ) (مص م.) اندیشیدن، خیال کردن.
(گَ مَ) (اِ.) دیگ سفالین که در آن خوراک پزند.
