دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
به قول دشمنان برگشتی از دوست
نگردد هیچ کس دوست دشمن
«حافظ»
(گَ)
۱- (اِ.) خراش.
۲- (ص.) پریشان، پراکنده.
(گِ) [ فر. ] (اِ.) نوعی زغال که از آن در ساختن مداد استفاده می‌کنند.
(گِ) [ فر. ] (اِ.) کسی که با کمک خط‌ها و نوشته‌ها نقش‌هایی زینتی پدید می‌آورد.
(گِ) [ فر. ] (اِ.)
۱- هنر ترسیم خط و نوشته و پدید آوردن نقش‌های تصویری بر یک سطح برای القای پیامی معین، هنر ترسیمی ارتباط تصویری.
۲- نمودار.
(گِ فُ) [ فر. ] (اِ.)دستگاه مخصوصی که صدا را روی صفحه ضبط و پخش می‌کند.
(گِ مِ) [ فر. ] (اِ.) دستور زبان.
(گِ) [ په. ] (ص.) عزیز، محبوب، مکرم، بزرگ.
(~. تَ)(مص م.) عزیز داشتن، م حترم داشتن.
سنگی (~. سَ) (حامص.) سنگینی، وقار.
شدن (~. شُ دَ) (مص ل.)
۱- سنگین شدن، وزین شدن.
۲- بالا رفتن نرخ.
(گِ) [ په. ] (ص.)
۱- سنگین، ثقیل.
۲- پربها.
۳- بسیار، بی شمار.
۴- سنگینی، سنگینی غم.
۵- ناگوار، ناپسند.
۶- طاقت فرسا، مشکل.
۷- عظیم، بزرگ.
۸- مؤثر، کاری.
(~. مَ دَ) (مص ل.) ناگوار افتادن، ناگوار آمدن.
(~.) (ص مر.)
۱- سخت جان.
۲- پست، دون.
(~.) (ص مر.) [ فا - ع. ] بدخوی، بدمعاشرت. مق سبک روح.
(گِ. رِ) [ فا - ع. ] (ص مر.)
۱- آن که در روز جنگ به حمله دشمن از جای نرود و ثابت قدم باشد.
۲- آرمیده، باوقار.
(~. یِ) (ص مر.) کنایه از: شخص عالی مق ام.
(~. سَ)(ص مر.) متکبر، خو د خواه.
(~. س ِ رِ) (ص مر.)
۱- متکبر.
۲- باوقار.
(~. سَ) (ص مر.)وزین، سنگین.
(~. قَ)(ص مر.) گران پایه، ارجمند.
