دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
آدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دست
عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی
«حافظ»
(ژَ) (اِ.) مخفف آژنگ، چین و چروک روی پوست بدن.
(ژَ) (اِ.) نک زنگوله.
(ژَ گُ لَ یا لِ) (اِ.) سمی که شکافدار باشد مانند سم آهو، گاو و گوسفند.
(ژِ) [ فر. ]
۱- (اِ.) نبوغ.
۲- (ص.) نابغه.
(ژُ) (اِ.) دریا.
(ئَ) [ فر. ] (اِ.) ماه ششم. از سال میلادی.
(ژُ) (اِ.) هر یک از شبکه‌ها یا سوراخ -هایی که برای تزیین در پارچه یا بافتنی ایجاد می‌کنند.
[ فر. ] (اِ.) دومین دوره از مزوزوئیک از دوران زمین شناسی که دریا کم عمق بوده و ماسه سنگ و سنگ‌های رستی رسوب کرده و لایه‌های ذغال سنگ پدید آمده‌است. در دریاها و خشکی‌ها و هوا خزندگان بسیار وجود ...
(ژُ) [ فر. ] (اِ.)
۱- روزنامه.
۲- مجله مخصوصِ مُ د لباس.
(~.) [ فر. ] (ص مر.) روزنامه - نگار.
(~.) [ فر. ] (اِمر.) روزنامه نگاری.
[ فر. ] (اِ.) هیئت منصفه.
(اِ.)
۱- چین و شکن.
۲- (ص.) ژولیده، پریشان.
(دَ) (مص م.) آشفته کردن.
(لِ یا لَ) (اِ.) چکاوک.
(لَ) (اِ.) پرنده‌ای خوش آواز شبیه چکاوک.
(دَ) (مص ل.) پریشان شدن.
(دِ) (ص مف.) پریشان.
(ژُ) (اِ.) بت، صنم.
(پُ) [ فر. ] (اِ.) دامن کوتاه، پاچین (زنان).
