دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
مریز دانه که ما خود اسیر دام توایم
ز صید طایر بی بال و پر چه می خواهی؟
«رهی معیری»
(چِ یا چُ) (اِ.)
۱- کفچه دیگ، کفگیر.
۲- انگشت وسطی، بنصر.
(چُ لَ) (اِ.)
۱- طناب ابریشمی.
۲- کلافه (ریسمان ابریشم).
(چَ لَ) [ تر. ] (اِ.)
۱- کاسه چوبین.
۲- دلو برای کشیدن آب.
(چِ لُ یا چِ لِ) (اِ.) دو پارچه چوب که اطفال بدان بازی کنند.
(چِ) (حامص.)
۱- احمقی، بی عقلی.
۲- دیوانگی، سفاهت.
(چَ دَ) (مص ل.)
۱- روان شدن.
۲- رمیدن.
(چَ) [ هند. ] (اِ.) سر قلیان.
(چِ) (اِ.)
۱- صلیب.
۲- کنایه از: زلف معشوق.
۳- نوعی ترکیب در خوشنویسی.
(چِ) [ روس. ] (اِ.) ظرف حلبی بزرگ.
(چِ کِ یا کَ) (عا.)
۱- تکه‌های خرد و باریک که از هیزم شکسته بر جای ماند.
۲- (کن.) دست‌ها و پاهای سخت لاغر.
(~.) (اِ.) جرم، گناه.
(چَ)
۱- (اِ.) رفتار به ناز، خرام.
۲- (عا.) رگ خواب یا نقطه ضعف هر کس.
۳- رمز به کار بردن چیزی یا تسلط یافتن بر کسی.
(~.) (اِ.) معنی، شرح.
(~.) (اِ.) سینه، صدر.
(~.) (اِ.) لاف، تفاخر.
(چُ) (اِ.) جانور، حیوان بارکش.
(چَ)(ص.)
۱- ساخته، آراسته.
۲- اندوخته، فراهم آمده.
(چُ) [ تر. ]
۱- گرز آهنی شش پر.
۲- چوبدستی که نوک آن گره داشته باشد.
(~.)(ص مر.) (عا.) زورگو و مزاحم، قلدر.
(چُ لِ) (ص.) (عا.) پارچه یا لباس ِ چین و چروک دار.
