دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد
کارم بدان رسید که همرازِ خود کنم
هر شام برق لامِع و هر بامداد باد
در چینِ طرهٔ تو دل بی حِفاظِ من
هرگز نگفت مسکنِ مألوف یاد باد
امروز قدرِ پندِ عزیزان شناختم
یا رب روانِ ناصحِ ما از تو شاد باد
خون شد دلم به یادِ تو هر گَه که در چمن
بندِ قبایِ غنچهٔ گل میگشاد باد
از دست رفته بود وجودِ ضعیفِ من
صبحم به بویِ وصلِ تو جان باز داد، باد
حافظ نهادِ نیکِ تو کامت بر آورد
جانها فدایِ مردمِ نیکو نهاد باد
با بال شوق ذره به خورشید می رسد
پرواز دل به سوی خدا می برد مرا
«رهی معیری»
(کَ مُِ یَُ) [ ع. کمیه ] (مص جع.) اندازه، مقدار.
(کُ مَ یا مِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- اسب سرخ رنگ که به سیاهی زند. ؛ ~ کسی لنگ بودن در انجام کاری کم مایه و ناتوان بودن.
۲- شراب لعل انگوری که به سیاهی میزند.
(کُ تَ یا تِ) [ فر. ]
۱- (اِ.) انجمن، حزب.
۲- هیئتی از افراد که برای رسیدگی، پژوهش، اقدام یا تهیه گزارش در مورد کاری تعیین میشود، کارگروه (فره).
(کُ مِ) (اِ.) ادرار، شاش. گمیز هم گفته میشود.
(کُ) [ فر. ] (اِ.) کلانتری.
(کُ س) [ فر. ] (اِ.) کلانتر.
(کُ) [ فر. ] (اِ.)
۱- گروهی افراد که برای انجام دادن وظیفه خاصی تعیین شدهاند، گروه، هیئت (فره).
۲- (عا.) حق العمل کاری، دلالی.
(کُ نِ) [ فر. ] (ص.) دلال، حق العمل کار.
(کَ) (ص.) کمترین.
(~.) [ ع. ] (اِ.) شخص یا اشخاصی که برای حمله ناگهانی به دشمن در جایی پنهان شوند و منتظر فرصت مناسب باشند.
(~. گُ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) حمله کردن، یورش بردن.
(کُ تِ) [ فر. ] (اِ.) سازمان کمونیسم بین الملل و واسطه ارتباط احزاب کمونیستی در جهان که بعد از جنگ اوُل جهانی در مسکو تأسیس و پس از شروع جنگ دوم جهانی منحل گردید.
(کُ فُ) [ فر. ] (اِ.) سازمان کمونیسم بین الملل واسطه ارتباط احزاب کمونیستی جهان که پس از جنگ دوّم جهانی به جای کمینترن تأسیس شد.
(کَ نِ) (ص.)
۱- کمترین.
۲- فرومایه، حقیر.
(کَ یْ) [ ع - فا. ] (اِمر.) جایی که در آن کمین کنند.
(کَ مِ چِ) (اِمصغ.)
۱- کمانچه کوچک.
۲- کرم شب تاب.
(کُ) [ فر. ] (ص.) مضحک، خنده آور.
(کِ) (اِ.) بخیه، بخیهای که به لباس یا چیز دیگر زنند.
(کُ. فَ یَ. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) زیر و رو کردن، ویران کردن.
(کُ یا کَ) (اِ.) زمین، زمینی که کنارهای آن را جهت کشت مرز بسته باشند.
