دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد
کارم بدان رسید که همرازِ خود کنم
هر شام برق لامِع و هر بامداد باد
در چینِ طرهٔ تو دل بی حِفاظِ من
هرگز نگفت مسکنِ مألوف یاد باد
امروز قدرِ پندِ عزیزان شناختم
یا رب روانِ ناصحِ ما از تو شاد باد
خون شد دلم به یادِ تو هر گَه که در چمن
بندِ قبایِ غنچهٔ گل میگشاد باد
از دست رفته بود وجودِ ضعیفِ من
صبحم به بویِ وصلِ تو جان باز داد، باد
حافظ نهادِ نیکِ تو کامت بر آورد
جانها فدایِ مردمِ نیکو نهاد باد
جلوه ها کردم و نشناخت مرا اهل دلی
منم آن سوسن وحشی که به ویرانه دمید
«رهی معیری»
[ ع. کالی ء ]
۱- (اِفا.) محافظت کننده، نگاهبان.
۲- متأخر.
۳- (اِ.) بیعانه.
۴- وامی که به تأخیر افتد و در پرداخت آن درنگ شود.
(بْ) [ فر. ] (اِمر.) قطر دهانه لوله توپ یا تفنگ.
(دَ) (مص ل.)
۱- آشفته شدن، ژولیده شدن.
۲- گریختن.
(دِ) (ص مف.) درهم شده، آشفته.
(لِ) (ص.) = کالیوه:
۱- سرگشته، حیران.
۲- ابله، احمق.
[ فر. ] (اِ.) کاسه گل اضافی بر کاسه اصلی گل برخی گیاهان مانند پنیرک، میخک، توت فرنگی.
(اِ.) = کامه:
۱- مراد و مقصود.
۲- قصد، نیت.
۳- شهوت. ؛~ ِ کسی را خاریدن باعث شادکامی آن کس شدن.
(اِ.) سقف دهان.
(بَ) (ص فا.) دهنده آرزو.
(مُ) (اِمر.) = ریژوکام. ریژکام:
۱- مراد و مقصود.
۲- هوی و هوس.
۳- کام.
(گِ رِ تَ) (مص ل.) کامیاب شدن.
(بِ یَ) [ فر. ] (اِ.) اولین دوره از ادوار پنجگانه دوران اول زمین شناسی.
(ص فا.) خوش گذران.
(مَ) [ معر. ]
۱- (اِ.) آبکامه که از آن نانخورش سازند؛ کامه.
۲- کنایه از پلیدی مردم. ج. کوامخ.
(ص فا.) خوشگذران، عیاش.
(رَ) (ص مر.) برخوردار، متمتع.
(مِ تَ) (مص م.) بر هم زدن معامله، دبه درآوردن.
(مِ) [ ع. ] (ص.)
۱- درست، بی نقص.
۲- فاضل، دانا.
(مِ لَ نْ) [ ع. ] (ق.) به طور کامل، تماماً.
(مِ) [ فر. ] (اِ.) درختچهای است زینتی از خانواده چای که جزو تیره پنیرک میباشد. برگهایش بیضی و شبیه برگ چای است و گلهایش خوش رنگ و زیبا است. در حدود ۱۴ گونه از این گیاه شناخته شده که ...
