دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد
کارم بدان رسید که همرازِ خود کنم
هر شام برق لامِع و هر بامداد باد
در چینِ طرهٔ تو دل بی حِفاظِ من
هرگز نگفت مسکنِ مألوف یاد باد
امروز قدرِ پندِ عزیزان شناختم
یا رب روانِ ناصحِ ما از تو شاد باد
خون شد دلم به یادِ تو هر گَه که در چمن
بندِ قبایِ غنچهٔ گل می‌گشاد باد
از دست رفته بود وجودِ ضعیفِ من
صبحم به بویِ وصلِ تو جان باز داد، باد
حافظ نهادِ نیکِ تو کامت بر آورد
جان‌ها فدایِ مردمِ نیکو نهاد باد
ز وصف حسن تو حافظ چگونه نطق زند
که همچو صنع خدایی ورای ادراکی
«حافظ»
(اِ تَ رَ) (اِ.) معرب استبرک.
۱- دیبا، دیبای ستبر، پارچه‌ای که با زر و ابریشم بافته شود.
۲- نام دو گونه درختچه که در نقاط گرمسیری می‌رویند. از گیاهان کائوچویی ایران هستند.
(اِ تَ رَ) (اِ.) نک اسبترق.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) شاد شدن، شادی کردن.
۲- (اِمص.) گشاده رویی.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص م.) طلب بصیرت کردن.
۲- (اِمص.) بینا گردیدن.
۳- شناسایی.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) بعید دانستن، دور از قبول.
(اِ ت ِ) [ ع. ] (مص م.) زنده نگه داشتن، باقی گذاشتن.
(اِ ت ِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پوشیده شدن، پنهان شدن.
۲- (مص م.)پنهان کردن.
(اِ ت ِ تú) [ ع. ] (مص م.)به پیروی دعوت کردن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) به پایان بردن، به سر آوردن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) سنگین شمردن، گران داشتن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) بهره برداری کردن از دسترنج دیگری.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- جدا کردن، بیرون آوردن.
۲- ان شاءاللهگفتن. ج. استثناعات.
(~.) [ ع. ] (ص نسب.)
۱- کسی که هوش زیادی دارد.
۲- کودن، کم ذهن.
۳- بی - مانند، بی همتا.
(اِ تِ بَ) [ ع. ] (مص م.) پاسخ گفتن، پذیرفتن.
(اِ تِ رِ) [ ع. استجاره ] (مص م.)
۱- پناه خواستن.
۲- کرایه کردن.
(اِ تِ زِ) [ ع. استجازه ] (مص م.) اجازه خواستن، رخصت طلبیدن. ج. استجازات.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)کشاندن، جلب کردن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.)خود را به نادانی زدن.
(اِ تِ ض ِ) [ ع. استحاضه ] (مص ل.) خون آمدن از رحم پس از ایام حیض.
(اِ تِ لَ) [ ع. استحاله ] نک استحاله.
