دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
دلا همیشه مزن لاف زلف دلبندان
چو تیره رای شوی کی گشایدت کاری
«حافظ»
(بِ) (اِ.)
۱- شراب، باده.
۲- پیاله شراب.
۳- باده گساری.
(~. کَ دَ) (مص م.)
۱- مجلس شراب داشتن.
۲- مهمانی دادن.
(بَ گَ) (اِ.) شرابی که از برنج و ارزن و جو و مانند آنها سازند.
(بُ بِ خَ) (اِمص.) گفتگوی همراه با شوخی و خنده.
(بُ مَ) (اِمص.) گفتگوی همراه با خشم، جر و بحث.
(بِ) [ فر. ] (اِ.) گیاهی است زینتی دارای گل‌های زیبای سرخ یا سفید یا صورتی این گیاه اصلش از آمریکای مرکزی است و در حدود ۴۰۰ گونه از آن شناخته شده‌است.
(بِ. بِ) (اِمر.) بازداشت عده‌ای از مردم، توقیف افراد بسیار.
۱ - نشانه نفی و سلب که بر سر اسم درآید و کلمه را صفت سازد: بی کار، بی چاره.
۲- گاه بر سر اسم درآید و قید مرکب سازد: بی شک، بی گفت و گو.
(یِ) (ص.)
۱- خالص و پاک.
۲- مجازاً صاف و ساده، بی ریا.
(اِ) [ فا - ع. ] (ص.)
۱- بی اراده.
۲- بدون فکر و تصمیم قبلی.
(اَ دَ) [ فا - ع. ] (ص مر.)
۱- بی دانش.
۲- بی تربیت.
۳- گستاخ، جسور.
(اَ) (ص مر.) نامتناسب، ناموزون.
(اِ) [ فا - ع. ] (ص مر.)
۱- آن که از راه عدالت منحرف گردد.
۲- ظالم، ستمکار، بیدادگر.
(اِ ض ِ) [ فا - ع. ] (ص مر.)
۱- آن که در هیچ چیز نظم ندارد.
۲- بی عصمت، بی تربیت، بی نظم.
(ص مر.) بی ترس، دلاور.
(بَ) (ص مر.) بینوا، فقیر.
(~.) (حامص) فقر، نیازمندی.
(بَ عَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) تهیدست، کم سرمایه.
(بَ دُ) (ص مر.) لاابالی، بی قید.
(بَ) (ص مر.)
۱- بی ارزش، بی قیمت.
۲- پُربها، گرانبها، آنقدر که نتوان برایش قیمتی تعیین کرد.
