دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد
محقق است که او حاصل بصر دارد
«حافظ»
(بَ وا) [ ع. ] (اِمص.)
۱- آزمایش، آزمون.
۲- سختی، گرفتاری.
۳- شورش.
(بِ) (اِ.) شراره آتش.
(بِ لَ) (اِ.)
۱- تحفه، ارمغان.
۲- میوه تازه.
۳- جامه نو.
(بُ) (اِ.) چشم درشت برآمده.
(بِ لَ) (اِ.) مخففِ بیلک، تیر، پیکان.
(بُ مِ) (ص مر. اِمر.) پرآرزو، بسیار کام.
(بُ کَ) (اِ.) رشوه.
(بَ کَ یا بُ لُ کَ) (اِ.)
۱- منجنیق.
۲- سر دیوار.
(بَ کِ) (ق.)
۱- شاید.
۲- به علاوه.
۳- باشد که.
۴- برخلاف، برعکس.
(بِ کَ) (اِ.) آب نیم گرم. بلکل و بنکل هم گفته‌اند.
(بَ) (ق.) بله، آری.
(بِ لا) [ ع. ] (اِمص.) کهنگی، آوارگی.
(بِ) [ فر. ] (اِ.) = بلیط: تکه کاغذ چاپ شده برای ورود به سینما، اتوبوس، هواپیما، راه آهن و غیره.
(بَ) [ ع. ] (ص.) کند ذهن، کودن.
(بَ) [ ع. ] (ص.)
۱- زبان آور.
۲- رسا، شیوا.
(بَ یِّ) [ ع. ] (اِ.) گرفتاری، سختی. ج. بلایا.
(بَ) (اِ.) صدای درشت و خشن آدمی و ساز. مق. زیر.
(بُ) [ فر. ] (اِ.) محفظه‌ای پر شده از مواد منفجره که پس از پرتاب و برخورد با هدف منفجر می‌شود. ؛ ~ آتش زا بمبی پر شده با مخلوطی از بنزین ژلاتینی شده و مجهز به یک چاشنی. ...
(~. اَ کَ) [ فر - فا. ] (اِمر.) هواپیمای جنگی مخصوص حمل و افکندن بمب.
(~.) [ فر - فا. ] (اِمر.) بمباردمان ؛ فرو ریختن پیاپی بمب از هواپیما بر روی اهداف از پیش تعیین شده.
