دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
مرا تا عشق تعلیم سخن کرد
حدیثم نکته هر محفلی بود
«حافظ»
(خُ دَ) (مص ل.) روبرو شدن، برخورد کردن.
(مص مر.)
۱- جلوگیری.
۲- توقیف، حبس.
(تَ) (مص م.) منع کردن، توقیف کردن.
(اِمر.) محلی که اشخاص توقیفی را موقتاً در آن زندانی کنند، زندان.
(ص نسب.) منسوب به بازداشت، دستگیر شده، توقیف شده.
(نِ تَ) (مص ل.) تشخیص دادن، از هم تمیز دادن.
(دَ) (اِمر.) خارج کردن هوا از ریه.
(دِ) (اِمر.) نتیجه کار، راندمان.
(~.) (حامص. اِ.)
۱- توانایی نتیجه و محصول دادن.
۲- بازده (فیزیک).
(مص مر.) دیدار کردن، دیدن.
(رِ)(اِفا. اِمر.)کسی که مأمور رسیدگی به کارهای یک فرد یا یک مؤسسه و اداره‌است.
(~.) (حامص.) عمل بازرس، تفتیش.
(زَ) (اِمر.) بازارگان، تاجر.
(حامص.) دوباره ساختن آن چه از بین رفته یا خراب شده‌است و یا مطلوب و مناسب نیست.
(زِ) [ ع. ] (ص.) روشن، تابان.
(زِ) [ ع. ] (اِ. ص.) شتر قوی. ج بوازل.
(زْ)
۱- (اِ مص.) توقف، درنگ.
۲- (اِ.) مقدار ثابتی که برجای می‌ماند.
(دِ) (ص مف.)
۱- عقب مانده.
۲- وارث.
(زَ دِ) (ص.)
۱- دارای باخت.
۲- شکست خورده، ناموفق، ناکام.
(نِ شَ تِ) (اِمف.) کسی که در پیری یا پس از مدتی طولانی یابه علل دیگراز کار برکنار شود واز حقوق بازنشستگی استفاده کند.
