دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
الا ای یوسف مصری که کردت سلطنت مغرور
پدر را بازپرس آخر کجا شد مهر فرزندی
«حافظ»
(اَ لْ مُ ثَ نْ نا) [ ع. ] (اِ.) نسخه دوم، رونوشت.
(اَ مَ یَُ) (مص جع.) زیرکی تیزهوشی.
(اُ لَ) [ فر. ] (اِ.)
۱- فاصله چهار ساله میان مسابقات المپیک.
۲- هر یک از مسابقات جهانی در زمینه علوم.
(اُ لَ) [ فر. ] (اِ.) مسابقات و ورزش‌ها و بازی‌هایی که هر چهار سال یک بار با تشریفات خاصی در یونان قدیم انجام می‌شد. از سال ۱۸۹۶ م. این مسابقات مجدداً معمول گردید و جنبه بین المللی یافت.
(اَ لَ) (اِ.) دستبند، دست برنجن.
(اِ لا هْ) [ ع. ] (اِ.) خدا، خداوند.
(اِ) [ ع. ] (مص م.) مشغول کردن.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) در دل افکندن.
۲- (مص ل.) در دل افتادن. ج. الهامات.
(اِ لا هِ) [ ع. ] (اِ.) مؤنث اله.
(اِ لا) [ ع - فا. ] (ص نسب.) = الاهی: منسوب به الله، خدایی.
(اَ لُ) (اِ.) شعله آتش، زبانه آتش.
(~.) [ فر. ] (اِ.) لفظی است که در شروع برقراری ارتباط تلفنی گفته می‌شود.
(اَ) (اِ.) صمغی است بسیار تلخ ؛ صبر زرد.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ لوح ؛ لوح‌ها، صفحه‌های فلزی، سنگی یا چوبی.
( اَ ) (اِ.)
۱- تیرهای بزرگ چوبی که در ساختن سقف خانه به کار می‌رفت.
۲- چوب‌های چهارتراش دراز و ضخیم.
( اَ ) (اِ.) جِ لوطی ؛ هرزه، گردنکش.
( اَ ) جِ لون ؛ رنگ‌ها.
(اُ) [ تر. مغ. ] (اِ.) = اولوس: طایفه، قبیله، جماعت ؛ ج. الوسات.
( اَ ) [ ع. ] (ص.) خوگیر، مهرجوی.
( اُ ) [ ع. ] جِ الف.
۱- هزاران، هزارها.
۲- هزارگان.
