دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
تنت را دید گل گویی که در باغ
چو مستان جامه را بدرید بر تن
«حافظ»
(اَ لَ) [ ع. ] (ص.) گوش بریده.
(اَ لِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- یک درخت، یک نهال.
۲- واحد شمارش درختان.
(اَ صَ مّ) [ ع. ] (ص.) کر، ناشنوا. جِ صم.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) کر شدن.
۲- (مص م.) کر گردانیدن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.)جِ صنف ؛ دسته‌ها، رسته‌ها.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ صنم ؛ بُت‌ها.
(اِ.) [ ع. ] (مص ل.) به دامادی پیوستن.
(اَ هَ) [ ع. ] (ص.) موی سرخ به سفیدی آمیخته، می‌گون.
(اَ وَ) [ ع. ] (ص تف.) صواب تر، درست تر، راست تر.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ صوت ؛ صداها.
(اَ وَ) [ ع. ] (ص تف.) صواب تر، درست تر.
( اُ ) [ ع. ] (اِ.) جِ اصل.
۱- ریشه‌ها، پایه‌ها.
۲- نژادها، گوهرها.
۳- علوم شرعی که از چهار اصل تشکیل می‌شود: کتاب، سنت، اجمعا، قیاس. ؛~ دین به عقیده اهل سنت سه اصل است: توحید، نبوت، ...
(اُ لَ نْ) [ ع. ] (ق.) اساساً، اصلاً.
( اُ ) [ ع. ] (ص.)
۱- عالم به اصول فقه.
۲- در فارسی قانونمندی، از روی قاعده.
( اَ ) [ ع. ]
۱- (ص.) پاک نژاد، نجیب.
۲- (اِ.) شبانگاه. جِ آصال.
(اِ ئَ) [ ع. اضائه ]
۱- (مص م.) روشن کردن.
۲- (مص ل.) روشن شدن.
۳- (اِمص.) روشنایی.
(اِ ئِ) [ ع. اضاعه ] نک اضائت.
(اِ عَ) [ ع. اضاعه ]
۱- (مص م.) ضایع کردن.
۲- تَلَف کردن.
۳- (مص ل.) بسیار شدن آب و زمین کسی.
(اِ عِ) [ ع. اضاعه ] نک اضاعت.
(اِ فَ) [ ع. اضافه ] نک اضافه.
