در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست
در دیرِ مغان آمد، یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگسِ مستش مست
در نعلِ سمندِ او شکلِ مهِ نو پیدا
وز قدِ بلندِ او بالایِ صنوبر، پست
آخر به چه گویم هست از خود خبرم، چون نیست
وز بَهرِ چه گویم نیست با وی نظرم، چون هست
شمعِ دلِ دمسازم، بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان، برخاست چو او بنشست
گر غالیه خوش بو شد، در گیسویِ او پیچید
ور وَسمه کمانکش گشت، در ابروی او پیوست
بازآی که بازآید عمرِ شدهٔ حافظ
هرچند که ناید باز، تیری که بِشُد از شست
(ز دَ) (مص م.) نک. یازیدن.
(دَ) [ په. ] (اِ.) عدد اصلی بین ده و دوازده، ۱۱.
(زِ) (حامص.)
۱- قصد، آهنگ.
۲- نمو، بالیدگی.
(زَ د) (ص فا.) قصدکننده، آهنگ - کننده.
(ز) (اِمص.)
۱- خمیازه.
۲- کشش، لرزه.
(دَ) (مص ل.)
۱- قصد کردن، دست انداختن به چیزی.
۲- بالیدن، نمو کردن.
۳- خمیازه کشیدن.
(اِ.) درختچه‌ای زینتی از تیره زیتونیان با گل‌های معطر و سفید.
[ تر - مغ. ] (اِ.)
۱- فرمان و حکم پادشاهی.
۲- قانون و مجازات مغولی.
(مِ) (اِ.) مالیاتی غیر از مالیات معروف به قلان و قبچور که از عشایر و کشاورزان وصول می‌شد.
(س) (اِ.) یاسچ. یاسیج تیر پیکان دار.
(س ِ) [ ع. ]
۱- (اِ.) طرف چپ.
۲- (ص.) قمارباز.
(س یا سَ) (اِ.) نک یاسمین.
(سَ) (اِ.)= یاسمن: گلی است خوشبو به رنگ زرد، سفید یا کبود.
(س) [ تر - مغ. ] (اِ.) نک یاسا.
[ ع. ] (اِ.) یس ؛ نام یکی از سوره‌های قرآن.
(عَ) [ ع. ] (ندا.) این ترکیب در عرف فارسی زبانان در موارد مختلف به کار رود:
۱- هنگامی که دو آشنا به یکدیگر رسند و از دیدار هم خوش حال شوند. ؛~ گفتن باب دوستی با کسی گشودن.
۲- ...
(غِ) [ ع. ] (اِفا.) سرکش، نافرمان.
(گَ) [ ع - فا. ] (حامص.)
۱- دشمنی، عداوت.
۲- سرکشی.
(تَ) (مص م.)
۱- پیدا کردن، حاصل کردن.
۲- به دست آوردن.
۳- شناختن.
۴- دیدن، حس کردن.
(تِ) (اِمف.)
۱- پیدا کرده.
۲- شناخته.
۳- به دست آورده.
