در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست
در دیرِ مغان آمد، یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگسِ مستش مست
در نعلِ سمندِ او شکلِ مهِ نو پیدا
وز قدِ بلندِ او بالایِ صنوبر، پست
آخر به چه گویم هست از خود خبرم، چون نیست
وز بَهرِ چه گویم نیست با وی نظرم، چون هست
شمعِ دلِ دمسازم، بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان، برخاست چو او بنشست
گر غالیه خوش بو شد، در گیسویِ او پیچید
ور وَسمه کمانکش گشت، در ابروی او پیوست
بازآی که بازآید عمرِ شدهٔ حافظ
هرچند که ناید باز، تیری که بِشُد از شست
(گُ دَ) (مص ل.) رشد کردن، بالیدن.
(گُ) (ص مر.) دلیر، پهلوان.
(گُ لَ یا لِ) (اِ.) تُکمه.
(گُ) (ص.) شاهد، دلیل، برهان.
(~.) (حامص.) شهادت، تأیید و تصدیق درستی یا نادرستی امری.
(~. خا تَ) (مص م.) شاهد خواستن.
(~. دَ) (مص ل.)شهادت دادن.
(~. مِ) (اِمر.)
۱- پایان نامه تحصیلی.
۲- جواز رانندگی ماشین.
(گُ) (اِ.) ریسمانی است که از درختی آویزند و بر آن نشینند و در هوا تاب خورند؛ گواچه، تاب، گازره، بادپیچ.
(گَ) (اِ.) مسخرگی، مزاح.
(گُ ژَ یا ژِ) (اِ.)
۱- طعنه، سرزنش.
۲- شوخی، مزاح.
(گُ) (حامص.) گواهی دادن، شهادت.
(بُ) (ص مر.) احمق، گاوریش.
(لَ) (اِ.) نوعی گلدوزی با نخ ضخیم رنگی روی طرح‌های آماده.
(گَ یا گُ) [ آرا. سر. تر. ] (اِ.)کفل، سرین.
(گُ) (ق مر.) به قیمت مقطوع و بی آنکه وزن کرده یا شمرده شود.
(گُ تِ) [ فر. ] (اِ.) شیوه معماری اروپای باختری از قرن ۱۲ تا ۱۶ م. که از ویژگی‌های آن تکرار عناصر بلندی ساختمان و به کارگیری تاق‌های نوک تیز و شیشه‌های پر نقش و نگار بود.
[ تر. ] (اِ.) زور، قدرت.
(گَ وَ) (اِ.) صمغ درخت.
(گُ جِ) (اِ.) درختی است از تیره گل سرخیان که میوه آن کوچک و آبدار، دارای پوست نازک به رنگ سبز یا سرخ و یک هسته سخت است.
