در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست
در دیرِ مغان آمد، یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگسِ مستش مست
در نعلِ سمندِ او شکلِ مهِ نو پیدا
وز قدِ بلندِ او بالایِ صنوبر، پست
آخر به چه گویم هست از خود خبرم، چون نیست
وز بَهرِ چه گویم نیست با وی نظرم، چون هست
شمعِ دلِ دمسازم، بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان، برخاست چو او بنشست
گر غالیه خوش بو شد، در گیسویِ او پیچید
ور وَسمه کمانکش گشت، در ابروی او پیوست
بازآی که بازآید عمرِ شدهٔ حافظ
هرچند که ناید باز، تیری که بِشُد از شست
(کَ نَ) (اِ.) کنف.
(کُ یُ) [ فر. ] (اِ.) موافقت نامه یا عهدنامه میان چند کشور.
(کَ) [ ع. ] (ص.)۱ - ناسپاس، حق ناشناس.
۲- بخیل.
(کَ یا کِ) (اِ.) مکر، فریب.
(کَ) (اِ.) ظرف بزرگ گِلی که در آن غله ریزند.
(کُ) (اِ.) رعد، تندر.
(کَ رِ یا رَ) (اِ.) فریبنده، فریب دهنده.
(کُ) [ ع. ] (اِ.) جِ کنز.
(کَ یا کُ زَ یا زِ) (اِ.) پنبه بر زده و حلاجی کرده، پنبه نرم.
(کُ نُ) (ق.) اکنون، اینک.
(~.) (ق.) فعلی، مربوط به زمان حال.
(کَ نَ) (اِ.) گردویی که مغز آن به سختی برآید.
(کَ نِ یا کَ نَ) (ص.) بخیل، خسیس.
(کَ) (اِ.) مشورت، شور، کنکاج هم گفته می‌شود.
(کُ) [ فر. ] (اِ.) مسابقه، امتحان ورودی.
(کَ) (اِ.)
۱- سرانگشت تا دوش.
۲- بال پرنده، جناح.
۳- شاخه درخت.
(کُ یا کِ) (ص.)
۱- ستبر و قوی هیکل.
۲- پسر امرد درشت و قوی جثه.
(کِ گِ) (اِ.) = کنگری. کنگره: سازی است که در هندوستان متداول است و آن مرکب است از چوبی بلند که بر آن دو تار بسته‌است و بر هر طرف چوب کدویی نصب شده.
(کُ گُ)
۱- (اِ.) قسمی گدا که شاخی و شانه گوسفندی به دست گیرد و بر در خانه‌ها و دکان‌های مردم آید و آن شاخ را بر آن شانه مالد تا از آن صدای غرغری پدید آید و بدین وسیله چیزی ...
(کَ گَ) (اِ.) گیاهی است خاردار با برگ‌های بریده و ساقه سفید، کوتاه و ستبر که پخته آن را می‌خورند.
