در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست
در دیرِ مغان آمد، یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگسِ مستش مست
در نعلِ سمندِ او شکلِ مهِ نو پیدا
وز قدِ بلندِ او بالایِ صنوبر، پست
آخر به چه گویم هست از خود خبرم، چون نیست
وز بَهرِ چه گویم نیست با وی نظرم، چون هست
شمعِ دلِ دمسازم، بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان، برخاست چو او بنشست
گر غالیه خوش بو شد، در گیسویِ او پیچید
ور وَسمه کمانکش گشت، در ابروی او پیوست
بازآی که بازآید عمرِ شدهٔ حافظ
هرچند که ناید باز، تیری که بِشُد از شست
(کُ مّ) [ ع. ] (اِ.) آستین. ج. اَکمام.
(کَ) [ په. ]
۱- (ص.) اندک، قلیل.
۲- (ص تف.) کمتر، اقل.
۳- الا، منهای.
۴- کمیاب، نادر.
(کَ. اَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) پست نژاد.
(کَ. بَ عَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) فقیر، ندار.
(کَ. دِ) (ص مر.) بی جرأت، ترسو.
(~.) (حامص.) جبن، ترس.
(کَ) (ص.) خجالتی، خجول.
(کَ. زَ دَ)
۱- (مص م.) حقیر شمردن.
۲- (مص ل.) اظهار عجز کردن.
(~. زَ دِ) (ص.) بی دولت، بی اقبال.
(~. زَ) (ص فا.)
۱- کسی که در قمار همیشه می‌بازد.۲ - بی دولت، بی اقبال، سهل - انگار.
۳- پست کننده.
(کَ. ظَ) (حامص.) بی طاقتی، بی - گنجایشی.
(~.) (ص فا.) فروشنده‌ای که جنس را کمتر از وزنی که باید داشته باشد می‌فروشد.
(~.) (حامص.) تقلب در وزن جنس هنگام فروختن.
(~. مَ حَ) [ فا - ع. ] (ص مر.)
۱- بی اعتبار.
۲- کم توجه، کم لطف.
(کَ. نَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) بی مانند، بی مثل.
(~ُ سú) نقصان، زیان، عیب.
(کَ) (ص مر.)
۱- تنبل.
۲- بی تجربه.
(کُ کُ) (اِ.) ریگ روان.
(کَ. گِ رِ تَ) (مص م.) ناچیز شمردن، حقیر پنداشتن.
(کَ) [ ع. ] (ق.) همچنان، مانند اینکه.
