در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست
در دیرِ مغان آمد، یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگسِ مستش مست
در نعلِ سمندِ او شکلِ مهِ نو پیدا
وز قدِ بلندِ او بالایِ صنوبر، پست
آخر به چه گویم هست از خود خبرم، چون نیست
وز بَهرِ چه گویم نیست با وی نظرم، چون هست
شمعِ دلِ دمسازم، بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان، برخاست چو او بنشست
گر غالیه خوش بو شد، در گیسویِ او پیچید
ور وَسمه کمانکش گشت، در ابروی او پیوست
بازآی که بازآید عمرِ شدهٔ حافظ
هرچند که ناید باز، تیری که بِشُد از شست
(کُ نِ) [ تر. ] (اِ.) تعظیم کردن، سر فرود آوردن در برابر بزرگان.
(کُ رَ) (اِ.) نک کرند.
(کَ رَ) (اِ.)
۱- چرک.
۲- پینه.
(کُ رِ) [ ع. کره ] (اِ.) هر جسم گرد.
(کَ رِ) (اِ.) چربی ای که از ماست و دوغ و خامه گرفته می‌شود.
(کُ رُِ) (اِ.)
۱- بچه چهارپایان.
۲- کودک، فرزند (به لحن تحقیر).
(کُ رْ) [ ع. ]
۱- (مص م.) ناپسند داشتن.
۲- (اِمص.) کراهت، نفرت.
(کَ رَ یا رِ) (اِ.) خانه عنکبوت.
(کُ رِّ. کَ دَ) (مص ل.) کنایه از: زیاد شدن چیزی.
(کِ یا کَ) (اِ.) دندان فرسوده و کرم خورده.
(کِ رَ) (اِ.) زورق، کشتی کوچک.
(کَ) (اِ.) = کره. کری: پرده سفیدی که عنکبوت سازد و در آن تخم کند و بچه برآرد.
(کُ) [ ع. ] جِ کرب.
(کَ یّ) [ ع. ] (اِ.) فرشته مقرب درگاه. ج. کروبیون.
(کَ یّ) [ ع. ] (اِ.) کروبی. فرشتگان مقرب درگاه.
(کَ یُّ) [ ع. ] (اِ.) جِ کروبی. فرشتگان مقرب درگاه.
(کُ) (ص.) فربه، چاق.
(کُ) [ هند. ] (اِ.) عدد بسیار زیاد، پانصد هزار.
(کُ) (اِ.) شادی، نشاط.
(کُ ش) [ فر. ] (اِ.) نوعی پرانتز به شکل ] [، قلاب (فره).
